پس مانده هایم روی کاغذ مانده اند و
یعنی کسانی قصه ام را خوانده اند و
این پاره ها را روی گرمای اجاقی
در بی تفاوت های خود سوزانده اند و
<< من شاعر چشمان یک دختر نبودم>>
با حرف خود شعر مرا رنجانده اند و
شعر مرا با نقدهایی زلزله وار
از پایه و از ریشه اش لرزانده اند و
از گردن شعرم مرا اعدام کردند
آن ها که رو از حرف حق گردانده اند و