وب نوشته های محمد مظلومی نژاد

جز ایست چیست چاره فردی در ایستگاه؟ از این قطار رفته نباید به دل گرفت!

وب نوشته های محمد مظلومی نژاد

جز ایست چیست چاره فردی در ایستگاه؟ از این قطار رفته نباید به دل گرفت!

چه کنم که دوستان قدیمی و دیگه نه چندان صمیمی با تارنمای من هم آشتی کنند نمی دونم! امان از ما قرن بیست و یکمی ها که دیگه بی حوصلگی رو به نهایت رسونده ایم. راستش رو بخواین این روزها از اینکه حدس می زنم قراره 40-50 سال دیگه توی این دنیا بمونم لرزم می گیره. اونم در کنار اینهمه انسانی که حدودا می خرند و حدودا می فروشند و بخار پیشانی ام حیرت هیچ کس را...

و شاعران تنها مادرانی هستند

                       که هیچ بهشتی زیر پایشان نیست.

1)

سایه من هنوز

                           بر سر هیچ کس نیفتاده است

با این وجود نمی دانم

                            چرا همه می گویند

انگار آفتاب زیاد به مغزت تابیده است!

2)

سایه ها

               هر بار که سردشان شود           

-می میرند-

زمستان که می شود

سایه ام چند برابر من

                                   لباس می پوشد!

3)

هر چقدر هم که پیشرفت کنید

هر اندازه خدمت را

           

                                          به محروم ترین نقاط کوچ دهید

ضرب المثل ها عوض نمی شوند:   

از روستاهای هسته ای

                                 هنوز بوی دود به مشام می رسد

کنده، 

                   حق مسلم روستاییان جهان است!

دلمان برای تمام نداشته هایمان تنگ شده است. از کجا و از که انتظار پاسخ باید داشت؟