حرف ها دارم اما بزنم یا نزنم...               با توام با تو خدایا بزنم یا نزنم...؟؟ 

از صدای عرفانی شجریان محروم شدیم 

از کلاس بی نظیر شفیعی کدکنی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران نیز 

از نگاه بهمن قبادی که چندی بود... 

حال نوبت به جعفر پناهی رسیده است... 

باور کنید دعواهای موجود در بینتان از تف آویزان کنار دهان کروبی هم کمتر است... 

دیشب جلسه نقد فیلم «هیچ» اثر زیبای کارگردان همشهری عبدالرضا کاهانی بودم که فهمیدم به دلیل زدن انگ سیاسی به این فیلم از ارائه آن در جشنواره های بین المللی جلوگیری می شود حال آنکه مدت هاست فیلم های پناهی و قبادی به نام ایران در جشنواره ها حاضر اند و افتخار کسب می کند اما مجوز اکران در کشورش که چه عرض کنیم...  شاید حق ما همان هست که هر روز بشنویم برای ساق پای فلان بازیکن فوتبالی که هیچ وقت افتخار نخواهد آفرید فلان مقدار تومان هزینه شده. 

تا زمانی که چکمه عداوت بر گلوی هنر و هنرمند باشد شاهد تعالی آن خواهیم بود...

برای جعفر پناهی ها آرزوی آزادی دارم اما پناهی ها مدت هاست که آزادند و آزاده... باید به فکر خودمان باشیم!!!